Poniedziałek.

Pierwszy oficjalny dzień ferii.

No tak. Wybaczcie, że nie pisałam. Jakoś nie mogłam zebrać myśli. Kilka razy zaczynałam pisać, ale kończyłam gdzieś w połowie. Nie pamiętam co jadłam przez ten czas. W piątek miałam głodówkę, dzisiaj też. O ile uda mi się wytrwać bez jedzenia też jutro, zacznę dietę baletnicy. Z każdej strony atakują mnie pokusy. Wczoraj, leżąc w nocy w łóżku i czytając, miałam potworną ochotę na ostatni kawałek kruchego cista, który leżał w spiżarni i tylko czekał aż wyciągnę po niego moje tłuste jak parówki palce. O nie, nie mogę. Kilka godzin wcześniej zeszłam też na dół, niesiona niepohamowaną chęcią na zjedzenie chleba z drobiową kiełbasą. Tak wiec wzięłam dwie kromki, posmarowałam cieniutko masłem i położyłam kilka plastrów wędliny.. ale. Nie. Nie mogłam. Zostawiłam chleb, a kiełbasę dałam kotu. Niemogęniemogęniemogęniemogęjeść. Dzisiaj? Hm, była jedna taka chwila, ale raczej złości, nie pokusy. Znalazłam w kuchni PIĘĆ paczek chipsów i zrobiłam awanturę o to, że mają one zniknąć z mojego pola widzenia. Oo, ale to nie wszystko, najgorsze są głupie spojrzenia babci i różne kombinacje nakazów lub propozycji jedzenia zawierające słowo "mięso". Pewnie, mięso tu, mięso tam a dupa rośnie. Na domiar złego na obiad były dzisiaj FRYTKI, myślałam, że zacznę wrzeszczeć, ale tylko spojrzałam na nie z obrzydzeniem, zapytałam mamy i babci czy mają zamiar to zjeść, a po uzyskaniu przeczącej odpowiedzi bez mrugnięcia okiem wrzuciłam je do garnka z resztkami dla zwierząt. Czy to jest naprawdę takie trudne, zrobić głupi, zdrowy obiad, nieociekający tłuszczem? Najwidoczniej tak. Na szczęście, wczoraj przynajmniej do kolacji nie mogłam się przyczepić, bo była pieczona ryba z przyprawami. Nic zakazanego. Zjadłam niecały kawałek i odrobinę skórki, profilaktycznie. Za dnia zjadłam jeszcze batonik śmietankowy i garść orzechów. Nie żałuję tego, następnym razem bardziej się postaram.
Wygrzebałam się dzisiaj z łóżka około jedenastej, na pół gwizdka zrobiłam "skalpel" z Ewą Chodakowską, czytałam, obejrzałam "Umrzeć dla tańca", ćwiczyłam, piłam wodę. No cóż. Jutro mamy kolędę, wszyscy będą zabiegani i nikt nie będzie miał czasu proponować mi jedzenia. Super. Okej, nie myślę o kościele, bo tylko się wkurzę i zacznę rzucać wyzwiskami. Spokojnie, spokojnie.

niejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćnieniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeśćniejeść.