Wtorek.

All U need is..

Życzę sobie chudości. Zwykle, jak bardzo czegoś chcę, to to dostaję, wcześniej, czy później. Tyle że chudości nie można kupić, ani wygrać na loterii. Trzeba na nią pracować. A Anastazka cieszy się kolejnymi słodkimi kęsami wpychanymi do buzi.
Mniam, 100,200,300, 67565987987 kalorii. Płyną sobie powoli po moim organizmie, kumulując się w okolicach brzucha i ud i mówiąc mojemu mózgowi, że jest zmęczony i że, w sumie, jeśli nie nauczy się na poprawę z historii, to też nic się nie stanie.
Na nic się zdają motywacje, obrazki i lustro. Nie widzę tego, jak się krzywdzę. Moje oczy myślą, że jest w porządku. Mój mózg każe mi jeść, a może to psychika? Mówię nie, ale to nic nie daje. Nie jem prawie nic do 15, żeby zaraz potem zapchać żołądek jedzeniem i wmawiać sobie, że teraz jestem szczęśliwa. Oh, tak, pełna i szczęśliwa. Ze spodniami opinającymi się na udach i uroczymi boczkami, tyle szczęścia!
Chcę odciąć się od świata na jakiś czas, może do niedzieli. Czytać, uczyć się, pisać bloga, ćwiczyć i jeść same jabłka. Mam Wam tyle do opowiedzenia!