Środa.

Miłość czyni nas kłamcami. 

Ostatnie dni minęły mi na wstawaniu o 13 i jedzeniu. Nie jestem z siebie dumna, obiecałam sobie, że będę wstawać wcześnie. Noc jest od spania. Dodatkowo zepsułam komputer i jutro zawieziemy go do naprawy. Przez najbliższy czas będę musiała korzystać z laptopa taty. Strasznie mi się na nim pisze :c Ale, zawsze lepszy wróbel w garści.
Wczoraj pokłóciłam się z moim przyjacielem. Poszło o jakąś bzdurę, ale wywiązała się z tego spora awantura i on chyba nadal jest na mnie zły, mimo tego że przeprosiłam go już wczoraj w nocy i dzisiaj. Głupia sytuacja, powinnam bardziej uważać na to co mówię. Nienawidzę mojego charakteru. Chyba wszystko przez to, że dla mnie kłamstwo jest nieszczerością, więc każdy kto pomija pewne fakty, automatycznie staje się kłamcą. Noo.. a on chyba po prostu za bardzo wziął to do siebie. Nie wiem co robić.. mam nadzieję, że wkrótce mu przejdzie. A jeśli nie.. cóż.
Bo jest tak, że on kocha się w naszej koleżance. I cały czas o niej mówi. Jaka to jest idealna i piękna i jakie ma długie włosy. A ja.. no okej, jestem zazdrosna. Bardzo. Jestem strasznym zazdrośnikiem i bardzo boli mnie to co on o niej mówi. Chociaż, gdyby swoje uczucia przelał na mnie to i tak byłabym niezadowolona, bo on jednak nie jest tym chłopcem, jakiego szukam. Okej, podoba mi się, ale to wszystko.
W sobotę byłam na imprezie i ten... i on też był. I przeleżeliśmy całą noc razem i nawet się całowaliśmy. Wiedziałam że coś się teraz zjebie, tak czułam! Teraz za każdym razem kiedy usłyszę padające z jego ust imię naszej koleżanki, moje serce będzie rozpadać sie na miliardy małych kawałeczków. Pomimo tego, że tylko mi się podoba.
Jutro też jest dzień.